Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde… Manka ve Loki adında maceraperest iki arkadaş varmış. Birbirini çok seven iki arkadaş her şeyi birlikte yapar, birbirinden hiç ayrılmazmış. İyi zamanlarda ve kötü zamanlarda birbirinin yanında olur hem eğlenir hem de birlikte öğrenirlermiş. Onların ki gerçek bir dostlukmuş. Bu iki arkadaş farklı farklı yerleri gezip görmeyi çok seviyormuş. Bir yaz akşamı Manka ve Loki uçsuz bucaksız çöllere safariye çıkmaya karar vermişler. Bu oldukça uzun bir çöl yolculuğu olacakmış. Sırt çantalarını hazırlayıp beraberce erkenden yola çıkmışlar.
Her ikisi de bu yolculuğa birlikte çıktıkları için oldukça heyecanlıymış ancak sonra ne olduysa olmuş yolda tartışmaya başlamışlar. Loki ağzına gelen her şeyi tartmadan düşünmeden söylemesiyle bilinirmiş ve yine aynı şeyi yapmış. Basit bir sebepten çıkan tartışma Loki’nin Manka’ya söylediği incitici sözler nedeniyle büyümüş. Manka, Loki’nin bu sözlerine oldukça üzülmüş ancak cevap vermemiş. Öğleden sonra birbirleriyle hiç konuşmamışlar.
O gece Manka’yı bir türlü uyku tutmamış ve kuma şöyle yazmış;
“Bugün en iyi arkadaşım beni çok incitti.”
Ertesi gün erkenden uyanıp vakit kaybetmeden safariye devam etmişler. Manka’nın kuma yazdığı yazı gece esen çöl rüzgarlarının etkisiyle çoktan silinip gitmiş. İki arkadaş çölün derinliklerine doğru ilerliyormuş. Saat ilerledikçe kızgın güneş etkisini hissettirmeye başlamış. Loki ve Manka yorulmuş ve çok fazla susamışlar. Artık çölün ortalarına gelmişler. Koskoca çölde ne yana baksalar sadece kum ve güneş görünüyormuş.
Bir süre sonra ilerde bir vaha görmüşler. Sıska bir palmiye ağacı hemen altında küçük bir su birikintisi varmış. Vahayı gören iki arkadaş susuzluklarını gidermek için vahaya doğru koşturmaya başlamışlar. Manka su içmek için birikintiye doğru eğilmiş, tam sudan içecekken bataklığa saplandığını anlamış. Yumuşak kum Manka’yı hızla içine doğru çekiyormuş. Manka, çırpındıkça daha derine batıyormuş. Loki hemen arkadaşının imdadına yetişmiş. Ustaca bir hareketle arkadaşını bataklıktan çekip kurtarmış.
Manka o gece sert bir kayaya şöyle yazmış;
“Bugün en iyi arkadaşım benim hayatımı kurtardı”
Loki bu duruma oldukça şaşırmış ve Manka’ya sormuş;
“Dün gece olanları kuma yazmıştın, bugün neden taşa yazdın?”
Manka cevap vermiş;
“Sen benim gerçek dostum, en iyi arkadaşımsın. Arkadaşlarımız bizi incittiğinde, kısa sürede unutulup gitmesi için kuma yazmalıyız ama arkadaşımız bizim için bir iyilik yaptığında hiç unutulmaması, hemen silinip gitmemesi için taşa kazımalıyız. Gerçek dostluk ancak böyle güçlü ve kalıcı olur.” demiş.
Loki, o an arkadaşını ne kadar çok sevdiğini yeniden anlamış ve ona söylediği sözlere daha çok dikkat etmesi gerektiğini fark etmiş.
Gerçek dostluk masalı da burada bitmiş.
