Kasaba o gün de oldukça sakin ve sessizmiş ama öğle saatlerine doğru, kasabanın sessizliği bozulmuş. Kırmızı şeritleri, turuncu numaraları ve rengarenk çıkartmalarıyla harika bir Yarış Arabası bizim sarı çekicinin sırtında kasabaya giriş yapmış. Polis, hemen ışıklarını yakarak, yol güvenliğini sağlamak için onlara eşlik etmiş. Çekici, yarış arabasını tamircinin önünde dikkatlice indirmiş. İtfaiye ve ambulans tamirciye gelen bu güzel arabaya bakakalmışlar.

Hayatında ilk defa Yarış Arabası gören genç Ambulans, hemen İtfaiye’nin yanına yanaşmış. Gözlerini Yarış Arabası’ndan alamıyormuş. “Ne kadar da güzel bir araba, rengarenk çıkartmaları, harika renkleri var” demiş.

Daha önce bir çok görevde çalışan İtfaiye, “Yarış arabaları efsanedir. Ayrıca onlara özel yapılmış yollarda çok hızlı gidebilirler” demiş.

Tamirci kısa sürede sorunu bularak Yarış Arabası’nı tamir etmiş. Tüm bakımları yapılan yarış arabası inanılmaz güzel görünüyormuş.

Kasabadaki herkes Yarış Arabası’na hayran hayran bakıyormuş. Artık eskisinden de iyi olan yarış arabası pırıl pırıl renkleri ve güçlü motoruyla şöyle bir tur atmış. Artık yarışa gitmek için hazırmış. Onun parlak renkleriyle etrafta gezindiğini gören herkes onu alkışlıyor, el sallayıp fotoğraf çektiriyormuş. Hatta Polis ve İtfaiye de Yarış Arabası’yla fotoğraf çektirmiş. Yarış arabası herkese teşekkür ederek, yarışa yetişmek üzere kasabadan ayrılmış. Ambulans, motorunun güçlü sesiyle hızla önünden geçip giden yarış arabasına bakakalmış. Yarış arabasının gitmesiyle kasaba yeniden eski sessizliğine bürünmüş.

O gün ve tüm gece Polis, İtfaiye ve Çekici tüm gece yarış arabasından bahsetmişler. “Nasıl güzelmiş… Nasıl hızlı gidiyormuş…”

Ambulans da oradaymış, sürekli yarış arabasının hikayelerinin anlatılmasından çok sıkılmış. Bir ara kendi “can kurtarma” hikayesini anlatmak istemiş ancak konu her zaman, bir şekilde yarış arabalarına geliyormuş. Gece ilerlemiş. Polis gece görevi için sokaklara çıkmış. İtfaiye görev yerine, çekici ise dinlenmeye gitmiş.

Ambulans ise çok mutsuzmuş. Tüm gece asık suratıyla sokaklarda mutsuz mutsuz dolaşmış. Arkadaşlarının ve insanların artık onu yeterince sevmediğini düşünüyormuş.

Ambulans, “Keşke bende bir yarış arabası olsaydım” diye düşünmüş. “O zaman parlak canlı renklerim, rengarenk çıkartmalarım olurdu,  herkes beni de sever ve alkışlardı. Bir yarış arabası olsaydım; belki çocuklar benimle oynar, benimle fotoğraf çektirmek isterlerdi.”

Artık sevilmediğini ve değersiz olduğunu düşünen Ambulans, tüm gece sokaklarda gezindikten sonra kasabayı terk etmeye karar vermiş.

Sabah gün aydınlanırken, Ambulans her şeyini toplamış, düşmüş omuzlarıyla ağır ağır kasabadan çıkıyormuş. Her zaman görev başında olan İtfaiye ve Polis arkadaşlarına da görünmek istemediği için kasabanın arkasından çıkmaya karar vermiş. Arka yollardan sessizce kasabanın sonuna ulaşmış. Son kez sevdiği kasabaya bakıp, boynu bükük şekilde yola koyulmuş.

 

Bir süre gittikten sonra, hurdalığın oradan geçerken, onu eski yaşlı kamyonlardan biri görmüş.

Yaşlı Kamyon:

“Hey genç ambulans, nereye gidiyorsun böyle mutsuz mutsuz?” demiş.

Ambulans:

“Artık kasabadan ayrılıyorum. Burada kimse beni sevmiyor” demiş ve yoluna devam etmiş.

Yaşlı Kamyon, ambulansın arkasından “Delirme çocuk, bu kasabanın tek ambulansı sensin. Olur mu öyle şey… Herkes ambulansları çok sever ve ne kadar önemli olduğunu bilir” demiş, demiş ama onu duyan olmamış.

O sırada kasaba da gecenin sessizliği devam ederken, birden itfaiyenin sireni duyulmuş. Kasabanın öbür ucunda çıkan yangın, hızla yayılıyormuş.  İtfaiye hızla oraya varmış ve hemen güçlü hortumunu çıkartarak ateşi söndürmeye başlamış. Polis bölgeyi korumaya alarak insanların güvenliğini sağlamış ancak Ambulans ortalarda yokmuş.  Çekici, Ambulansı aramaya çıkmış ancak ambulans hiçbir yerde yokmuş.

Ambulans kasabadan daha yeni çıkmış ilerlerken, kendini çok işe yaramaz ve mutsuz hissediyormuş. O sırada helikopterin sesinin duymuş. Ne olduğunu anlamak için yavaşlayan Ambulans, kasabada büyük bir yangın çıktığını öğrenmiş. Kasabasının kendisine ihtiyacı olduğunu anlayan Ambulans sirenlerini yakmış ve hızla kasabanın yolunu tutmuş. Yardım etmesi gereken insanlar ve çocuklar olduğu için, hızla ve ama son derece dikkatli bir şekilde, yolları aşmış ve kasabaya hemen ulaşmış. Yangın yüzünden yaralanmış olan insanları ve çocukları iyileştirmiş. Ambulans zamanında yetiştiği için çok mutluymuş. Kasaba halkı, yol boyunca hastaları taşıyan ambulansı alkışlamış. Kısa zaman içinde yangın sönmüş. İtfaiye, polis ve ambulans sayesinde herkes iyiymiş.

Ertesi gün, kasabanın valisi itfaiye, polis ve ambulansa görevlerini başarıyla yerine getirdikleri için plaket vermiş. İnsanlar onları alkışlamış. Çocuklar çevrelerine toplanmış ve onlarla fotoğraf çektirmişler.

Kasabanın mutsuz ambulansı o gün ne kadar çok sevildiğini ve ne kadar önemli olduğunu hatırlamış. Artık mutsuz değilmiş… Kasabadan ayrılmayı düşündüğü için kendisine çok kızmış. Kendisinin değerini bilmesi gerektiğini anlamış. Herkesin hayatta bir yeri olduğunu ve her işin farklı farklı güzellikleri olduğunu düşünmüş. Artık yarış arabası olmak istemiyormuş. Hayat kurtaran bir ambulans olmaktan dolayı çok mutluymuş.