BAYAN ÖRÜMCEĞİN SANAT ESERİ

Derin ormanın kalbinde, yemyeşil ağaçların gölgesinde, Bayan Örümcek öyle bir yaşam sürermiş ki, herkes ona hayran kalırmış. Gecenin karanlığını aratmayan, kalın gövdeli ağaçların arasında sabahın ilk ışıklarıyla uyanır, minik, parlak gözleriyle çevresini süzermiş. Bugün de yeni bir ağ örecekmiş, hem de öyle bir ağ ki, bütün orman sakinleri şaşkına dönecekmiş.

Kendine özgü bir yöntemi varmış ağ örerken. İncecik iplerini bir sanatçının fırçası gibi kullanır, her bir düğümü o kadar sıkı atarmış ki, en ağır yağmurlar bile onu yıkamazmış. Üstelik bu ağ su tutmaz, yani minik Bayan Örümcek, yemeğini yağmurdan koruyabilirmiş. Ağı o kadar dayanıklıymış ki, bir damla su düşse, damla hemen yuvarlanıp aşağı iner, ağı asla ıslamazmış.

Bu özel ağın bir başka özelliği de suyun yüzeyine değdiğinde, suyu yukarı çekebilmesiymiş. Bu sayede Bayan Örümcek, ormanın minik göletinden kolaylıkla su içebilirmiş. 

ÖRÜMCEK VE KIRLANGIÇ MASALI: Başyapıt

Ormanda yaşayan diğer canlılar da bu harika her gördüklerinde büyülenirlermiş. Tavşanlar, kelebekler, hatta ağaçların tepesinde yaşayan kuşlar bile, Bayan Örümcek’in eserine hayran kalır, “Bu ne muhteşem bir ağ! Nasıl da dayanıklı, nasıl da özenli!” diye mırıldanırlarmış.

Evet, Bayan Örümcek’in ağı, ormanın bu sessiz ve huzurlu köşesinde, bir başyapıtmış.

Ancak bir gün, hiç beklenmedik bir şey olmuş, ormanın üstünde göz alıcı tüyleriyle süzülen bir Kırlangıç o tarafa doğru aceleci bir şekilde uçuyormuş. Güneşin altın sarısı ışıkları tüylerinde parlıyor, adeta gökyüzünde bir yıldız gibi görünüyormuş. Ancak o kadar hızlı uçuyormuş ki, etrafına dikkat etmeyi unutmuş. Bir anlık dikkatsizlikle, ormanın en güzel ağına, Bayan Örümcek’in özenle hazırladığı başyapıta çarpmış.

Kırlangıç, ne yaptığının farkında olmadan, Bayan Örümcek’in emeklerini yok etmiş ve uçup uzun yoluna devam etmiş. 

“TÜM EMEKLERİ BOŞA GİTTİ”

Bayan Örümcek, ağının yıkıldığını fark ettiğinde, gözlerinden bir damla yaş süzülmüş. Kalbi sanki bin parçaya ayrılmış gibiydi. “Neden?” diye haykırmış, “Bu koca ormanda, huzur içinde yaşadığım bu minik köşeyi neden buldu bu dikkatsiz Kırlangıç? Şimdi ne yapacağım?” diye ağlamaya başlamış.

Bayan Örümcek’in ağını yeniden örmesi günler geceler sürüyormuş. Bu süreçte yuvasız ve aç kalacak olması da cabasıymış.

Örümcek bir kenar sinmiş. Umutsuzca uçup giden Kırlangıç’ın arkasından gökyüzüne bakıyormuş. Bir süre öyle kalakalmış. Sanki tüm dünyası kararmış gibi hissediyormuş. Bir süre daha yerinden kıpırdayamamış.

ÜZÜLMEKLE ELİNE BİR ŞEY GEÇMEZ!

Sonra bir anda kendine gelmiş. “Ne yapıyorum ben böyle? Giden gitti, bu şekilde üzülerek elime ne geçecek?”

O anda içinden bir ses duyulmuş, “Yeniden başla, yeniden ör ağını.”

Hüzünlü gözlerini silmiş, derin bir nefes almış ve yeniden işe koyulmuş.

Ustalıkla, önce eski ağının yırtık yerlerine zarif dokunuşlar yaparak ilk adımı atmış. Yırtıkları onardıktan sonra, yeni, daha sağlam iplerle ağını adeta bir kale gibi güçlendirmiş. Günler ve gecelerce çalışması gerekmiş ama sonunda hem güzel, hem de dayanıklı yeni bir yapı ortaya çıkmış. Yeniden yuvasına kavuştuğu için oldukça mutluymuş.

Aylar geçmiş Kırlangıç ormana geri dönmüş ve olan biteni öğrendikten sonra adeta donup kalmış. İncecik tüyleri diken diken olmuş, gözleri Bayan Örümcek’in sanat eseri gibi olan ağa çevrilmiş “Ne yaptığımın gerçekten farkında bile değildim.” demiş yavaşça, “Özür dilerim. Dikkatsizdim ama sana zarar vermek istememiştim”

Bayan Örümcek, gözleri parlayarak, “Özürler kabul edilir. Ama unutma, senin gibi gökte süzülen büyük bir kuş için benim ağım küçük ve önemsiz olabilir. Fakat benim için bu ağ, hayatımın ta kendisidir.” demiş.

Kırlangıç, Bayan Örümcek’in bu içten sözleri üzerine göğsünde bir sıkışma hissetmiş. “Bu bana önemli bir ders oldu” demiş, “Bundan sonra daha dikkatli olacağım.”